Ik wil dat je naar mij luistert zonder te oordelen
Ik wil dat je je mening geeft zonder raad te geven
Ik wil dat je me vertrouwt zonder voorwaarden te stellen
Ik wil dat je me helpt zonder voor me te beslissen
Ik wil dat je voor me zorgt zonder me te onderdrukken
Ik wil dat je me ziet zonder jezelf in mij te zien
Ik wil dat je me omarmt zonder me te verstikken
Ik wil dat me me moed inspreekt zonder me te benauwen
Ik wil dat je me vasthoudt zonder me tegen te houden
Ik wil dat je me beschermt zonder me af te schermen
Ik wil dat je dichtbij komt maar niet als indringer
Ik wil dat je weet wat jou aan mij niet bevalt
Dat je het accepteert en het niet probeert te veranderen
Ik wil dat je weet dat je vandaag op me kunt rekenen
ONVOORWAARDELIJK
Gedicht van M. Vasalis
Pseudoniem van:
Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans,
Nederlandse dichteres (1909-1998)
Sensoor Nederland
Bij Sensoor werken vrijwilligers die zich inspannen om mensen (volwassenen en kinderen) met problemen telefonisch te woord te staan of via de chat, e-mail en sms. Als naasten van een borderliner kun je met vragen rondlopen die je aan niemand wil stellen. Bij Sensoor kun je dag en nacht, 7 dagen per week terecht om je vragen en/of problemen met iemand delen. Dit is op basis van volkomen anonimiteit.
Door er met iemand over te kunnen praten merk je vaak pas na een gesprek hoe belastend je problemen of vragen voor je zijn geweest. Je merkt dat je al een hele tijd rondloopt met een rot gevoel. Het is fijn om je verhaal dan kwijt te kunnen aan iemand die zonder een oordeel, geen advies en met volle aandacht naar je luistert.
Het is goed om te beseffen dat de vrijwilligers van Sensoor geen therapeuten of hulpverleners zijn maar gesprekspartners. Het zijn meestal mensen die geïnteresseerd zijn in wat andere mensen bezighoudt, zich goed kunnen inleven in de situatie van een ander en indien gewenst helpen om dingen op een rijtje te zetten.
Ook durven zij zich open en kwetsbaar naar anderen op te stellen. Hierdoor ontstaat er vaak een klik en verlopen de (chat) gesprekken prettig en kan het lijken alsof je met iemand aan de keukentafel zit.
Warme groet,
Brenda Lind
zondag 14 november 2010
zondag 26 september 2010
Verwachtingen
Volgens de site GGZ Verpleegkunde op een hoger niveau heeft het volgen van schematherapie een positief effect op de borderliners die deze therapie volgen. Er zijn hier inmiddels drie grote onderzoeken naar gedaan met een wetenschappelijke onderbouwing.
Niet iedereen die deelneemt aan deze schematherapie lukt het om de therapie af te maken om diverse redenen. Wanneer je deelneemt aan de schematherapie wordt er verwacht dat je inzet meer dan 100% is. Elke week vullen de cliënten dagboekkaarten in waarna de onderwerpen (positief en negatief) van de kaarten worden besproken in de therapie. Ook vanuit de therapeuten dient er inzet en betrokkenheid te komen.
Om dit te bewerkstelligen is het nodig dat het klikt en er een goede communicatie is tussen beide partijen. Wanneer je als borderliner goed je gevoel en verwachtingen kan uitspreken naar je therapeut kan hij/zij er ook wat mee. Op deze manier kan er langzaam aan een vertrouwensrelatie worden opgebouwd. Ondanks dit voelen een aantal borderliners zich onbegrepen en zoeken hun eigen weg om zich te bewijzen of doen er alles aan borderline in een ander perspectief neer te zetten.
Een prachtig voorbeeld hiervan is Amanda Wang. Amanda werd in 2007 na een verblijf van twee maanden op de psychiatrische verdieping van New York Presbyterian Hospital gediagnosticeerd met Borderline Persoonlijkheidsstoornis.
Op haar blog beschrijft ze hoe ze tijdens een bruilof van een goede vriend getroffen werd door een vloedgolf van negatieve emoties. Haar mind vulde zich met zelfhaat en angst. In de badkamer heeft ze toen haar riem om haar nek gebonden en strak aangetrokken. Totdat de pijn haar hielp deze emoties te overwinnen.
Onder andere door deze ervaring merkte Amanda dat er veel onbegrip bestond voor mensen die gediagnosticeerd waren met borderliner. Via haar blog begon ze anderen te informeren over de ziekte en te bewegen om borderline positief te benaderen.
Zelf heeft Amanda dat laten zien door haar leven in eigen hand te nemen. Ze heeft een strijd geleverd om bokser te worden met als doel de Golden Gloves te winnen. Op deze manier heeft ze haar eigen waarde terug gevonden en heeft ze om leren gaan met haar ziekte.
Jesse Sweet (documentairemaker) heeft van Amanda’s persoonlijke gevecht met haar borderline stoornis, als ze traint voor de Golden Gloves een documentaire gemaakt “de strijd in ons”. Samen met de stichting BPD is zij een campagne gestart om aandacht te vragen voor deze persoonlijkheidsstoornis.
Niet iedereen die deelneemt aan deze schematherapie lukt het om de therapie af te maken om diverse redenen. Wanneer je deelneemt aan de schematherapie wordt er verwacht dat je inzet meer dan 100% is. Elke week vullen de cliënten dagboekkaarten in waarna de onderwerpen (positief en negatief) van de kaarten worden besproken in de therapie. Ook vanuit de therapeuten dient er inzet en betrokkenheid te komen.
Om dit te bewerkstelligen is het nodig dat het klikt en er een goede communicatie is tussen beide partijen. Wanneer je als borderliner goed je gevoel en verwachtingen kan uitspreken naar je therapeut kan hij/zij er ook wat mee. Op deze manier kan er langzaam aan een vertrouwensrelatie worden opgebouwd. Ondanks dit voelen een aantal borderliners zich onbegrepen en zoeken hun eigen weg om zich te bewijzen of doen er alles aan borderline in een ander perspectief neer te zetten.
Een prachtig voorbeeld hiervan is Amanda Wang. Amanda werd in 2007 na een verblijf van twee maanden op de psychiatrische verdieping van New York Presbyterian Hospital gediagnosticeerd met Borderline Persoonlijkheidsstoornis.
Op haar blog beschrijft ze hoe ze tijdens een bruilof van een goede vriend getroffen werd door een vloedgolf van negatieve emoties. Haar mind vulde zich met zelfhaat en angst. In de badkamer heeft ze toen haar riem om haar nek gebonden en strak aangetrokken. Totdat de pijn haar hielp deze emoties te overwinnen.
Onder andere door deze ervaring merkte Amanda dat er veel onbegrip bestond voor mensen die gediagnosticeerd waren met borderliner. Via haar blog begon ze anderen te informeren over de ziekte en te bewegen om borderline positief te benaderen.
Zelf heeft Amanda dat laten zien door haar leven in eigen hand te nemen. Ze heeft een strijd geleverd om bokser te worden met als doel de Golden Gloves te winnen. Op deze manier heeft ze haar eigen waarde terug gevonden en heeft ze om leren gaan met haar ziekte.
Jesse Sweet (documentairemaker) heeft van Amanda’s persoonlijke gevecht met haar borderline stoornis, als ze traint voor de Golden Gloves een documentaire gemaakt “de strijd in ons”. Samen met de stichting BPD is zij een campagne gestart om aandacht te vragen voor deze persoonlijkheidsstoornis.
zondag 12 september 2010
Waarom gek!!!!!!
Omdat hij/zij anders is?
Mensen zijn nu eenmaal niet makkelijk in hokjes passen.
Het is een bekend verhaal dat Jeanne d' Arc een vroom boerenmeisje uit het kleine Franse dorpje Domrémy, als kind vaak naar de kerk ging. Zo vaak dat ze daarmee werd gepest door de andere kinderen uit haar dorp.Toen ze dertien jaar oud was hoorde ze voor het eerst stemmen in haar hoofd.
Toen zij 17 jaar oud was kreeg ze via de stemmen in haar hoofd door dat God wilde dat ze voor Frankrijk zou vechten. Hierop vertrok Jeanne naar Chinon, het hoofdkwartier van de koning. Ze slaagde erin een leger op de been te brengen, vocht tegen het Engelse leger met succes en behaalde diverse overwinningen.
Totdat de Engelse haar gevangen namen en een proces tegen haar begonnen. De centrale vraag tijdens dat proces was of deze stemmen afkomstig waren van god of van de duivel. Uiteindelijk werd ze op 30 mei 1431 ter dood veroordeeld en stierf ze op de brandstapel in Rouaan.
Menige historici en/of psychiaters hebben onderzoek naar haar gedaan met de vraag of de stemmen in haar hoofd een gevolg waren van geestesziekte of was het wat anders.
Wat maakt het uit. In ieder geval heeft zij door haar moedige daden een stempel kunnen drukken op de geschiedenis ondanks haar vermeende geestesziekte.
De schilder Vincent van Gogh werd ook omschreven als een zonderling mens. Hij had bv veel last van stemmingswisselingen voelde zich somber en melancholiek. Ook kent hij periode dat hij weinig slaapt, zichzelf verwaarloost en daardoor kilo’s afvalt. Vincent schijnt ook een extreme verlatingsangst te hebben gehad.
Tijdens zijn leven is hij wel 26x verhuisd. Heeft vele baantjes gehad, totdat hij plotseling besluit schilder te worden. Hij maakt veel schilderijen die pas na zijn dood als heel waardevol worden beschouwd.
Je zou voorzichtig kunnen zeggen dat Vincent geleden heeft tijdens zijn leven. Zijn ouders hebben zelfs overwogen hem in een psychiatrische inrichting te laten opnemen. Na een veel bewogen leven maakt Vincent zelf een einde aan zijn leven.
Uit de brieven van Vincent van Gogh blijkt dat zijn familie hem blijft steunen. Vooral zijn broer Theo (die een grote rol heeft gespeeld in het leven van Vincent ) bleef tot aan de dood van Vincent een intensief contact met hem houden. De broers waren zeer aan elkaar verknocht. Altijd weer was het Theo die voor Vincent zorgde en hem met alles hielp.
Tegenwoordig zou men Theo omschrijven als een mantelzorger . Als je dagelijks zorgen hebt over een naaste met psychische problemen ben je eigenlijk ook een mantelzorger. Je krijgt te maken met veranderingen in gedrag van je partner, die aanpassingen van jou vragen, of je bent zo druk bezig met het opvangen van je partner dat jezelf overbelast dreigt te raken. Hoe ga je dit dan volhouden, neem je tijd voor jezelf?. Hoe ontspan je en blijf je goed in balans?
Mensen zijn nu eenmaal niet makkelijk in hokjes passen.
Het is een bekend verhaal dat Jeanne d' Arc een vroom boerenmeisje uit het kleine Franse dorpje Domrémy, als kind vaak naar de kerk ging. Zo vaak dat ze daarmee werd gepest door de andere kinderen uit haar dorp.Toen ze dertien jaar oud was hoorde ze voor het eerst stemmen in haar hoofd.
Toen zij 17 jaar oud was kreeg ze via de stemmen in haar hoofd door dat God wilde dat ze voor Frankrijk zou vechten. Hierop vertrok Jeanne naar Chinon, het hoofdkwartier van de koning. Ze slaagde erin een leger op de been te brengen, vocht tegen het Engelse leger met succes en behaalde diverse overwinningen.
Totdat de Engelse haar gevangen namen en een proces tegen haar begonnen. De centrale vraag tijdens dat proces was of deze stemmen afkomstig waren van god of van de duivel. Uiteindelijk werd ze op 30 mei 1431 ter dood veroordeeld en stierf ze op de brandstapel in Rouaan.
Menige historici en/of psychiaters hebben onderzoek naar haar gedaan met de vraag of de stemmen in haar hoofd een gevolg waren van geestesziekte of was het wat anders.
Wat maakt het uit. In ieder geval heeft zij door haar moedige daden een stempel kunnen drukken op de geschiedenis ondanks haar vermeende geestesziekte.
De schilder Vincent van Gogh werd ook omschreven als een zonderling mens. Hij had bv veel last van stemmingswisselingen voelde zich somber en melancholiek. Ook kent hij periode dat hij weinig slaapt, zichzelf verwaarloost en daardoor kilo’s afvalt. Vincent schijnt ook een extreme verlatingsangst te hebben gehad.
Tijdens zijn leven is hij wel 26x verhuisd. Heeft vele baantjes gehad, totdat hij plotseling besluit schilder te worden. Hij maakt veel schilderijen die pas na zijn dood als heel waardevol worden beschouwd.
Je zou voorzichtig kunnen zeggen dat Vincent geleden heeft tijdens zijn leven. Zijn ouders hebben zelfs overwogen hem in een psychiatrische inrichting te laten opnemen. Na een veel bewogen leven maakt Vincent zelf een einde aan zijn leven.
Uit de brieven van Vincent van Gogh blijkt dat zijn familie hem blijft steunen. Vooral zijn broer Theo (die een grote rol heeft gespeeld in het leven van Vincent ) bleef tot aan de dood van Vincent een intensief contact met hem houden. De broers waren zeer aan elkaar verknocht. Altijd weer was het Theo die voor Vincent zorgde en hem met alles hielp.
Tegenwoordig zou men Theo omschrijven als een mantelzorger . Als je dagelijks zorgen hebt over een naaste met psychische problemen ben je eigenlijk ook een mantelzorger. Je krijgt te maken met veranderingen in gedrag van je partner, die aanpassingen van jou vragen, of je bent zo druk bezig met het opvangen van je partner dat jezelf overbelast dreigt te raken. Hoe ga je dit dan volhouden, neem je tijd voor jezelf?. Hoe ontspan je en blijf je goed in balans?
zaterdag 21 augustus 2010
borderline en werken
Hallo allemaal,
Zoals je misschien wel weet komt borderline voor in verschillende gradaties, de een heeft een lichte vorm van borderline de andere een zware. Veel borderliners werken gewoon bij een baas (of voor hun zelf).
Toch kan het af en toe lastig zijn voor een borderliner om goed mee te komen op het werk. Vaak is het voor borderliners lastig omdat ze meer conflicten hebben of omdat collega's hun niet begrijpen. Op veel werkplekken is het werk belangrijker dan de gemoedstoestand van de werknemers, wat ook verklaart waarom mensen vaak moe en verslagen van hun werk komen! Sommige borderliners zijn dan ook geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt.
Mensen die een ernstige variant van borderline hebben, of een andere persoonlijkheidsstoornis kunnen in aanmerking komen voor een WAJONG uitkering. Daaraan zijn veel eisen en regels verbonden, maar het is mogelijk. Bij persoonlijkheidsstoornissen is het soms lastiger een uitkering aan te vragen dan bij lichamelijke afwijkingen, dan is het sneller duidelijk wat iemand wel en niet kan.
Voor iemand met borderline blijft het belangrijk zijn of haar ziekte serieus te nemen en te blijven proberen een goede manier te vinden om met borderline om te gaan.
Voor (naaste)collega's van een borderliner is het belangrijk te weten wat borderline is, en hoe ze het best met borderliners om kunnen gaan, dit is per persoon uiteraard verschillend. Meer hierover lees je op deze site over naasten van borderliners.
Mocht je werken met een borderliner of heb je borderline en loop je zelf op je werk tegen dingen aan? Laat dan een berichtje achter!
Zoals je misschien wel weet komt borderline voor in verschillende gradaties, de een heeft een lichte vorm van borderline de andere een zware. Veel borderliners werken gewoon bij een baas (of voor hun zelf).
Toch kan het af en toe lastig zijn voor een borderliner om goed mee te komen op het werk. Vaak is het voor borderliners lastig omdat ze meer conflicten hebben of omdat collega's hun niet begrijpen. Op veel werkplekken is het werk belangrijker dan de gemoedstoestand van de werknemers, wat ook verklaart waarom mensen vaak moe en verslagen van hun werk komen! Sommige borderliners zijn dan ook geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt.
Mensen die een ernstige variant van borderline hebben, of een andere persoonlijkheidsstoornis kunnen in aanmerking komen voor een WAJONG uitkering. Daaraan zijn veel eisen en regels verbonden, maar het is mogelijk. Bij persoonlijkheidsstoornissen is het soms lastiger een uitkering aan te vragen dan bij lichamelijke afwijkingen, dan is het sneller duidelijk wat iemand wel en niet kan.
Voor iemand met borderline blijft het belangrijk zijn of haar ziekte serieus te nemen en te blijven proberen een goede manier te vinden om met borderline om te gaan.
Voor (naaste)collega's van een borderliner is het belangrijk te weten wat borderline is, en hoe ze het best met borderliners om kunnen gaan, dit is per persoon uiteraard verschillend. Meer hierover lees je op deze site over naasten van borderliners.
Mocht je werken met een borderliner of heb je borderline en loop je zelf op je werk tegen dingen aan? Laat dan een berichtje achter!
zondag 15 augustus 2010
Eenzaamheid en ouderen deel 3
Van 24 september tot en met 1 oktober 2010 wordt de week van de eenzaamheid georganiseerd door de Coalitie Erbij
Volgens het CBS zal het aantal inwoners in Nederland stijgen en slaat na 2010 de “grijze druk” toe. Na 2010 zullen de eerste babyboomers de arbeidsmarkt gaan verlaten en op zich zelf worden teruggeworpen. Voor deze groep mensen begint dan een andere fase van hun leven.
Een groot deel van deze groep ouderen heeft geleerd met het internet om te gaan en zal via deze weg ook een deel van de sociale contacten in stand kunnen houden.
Dat er veel ouderen eenzaam zijn zal niemand verbazen. Een hoop dingen die vroeger vanzelfsprekend waren zijn dat nu niet meer. Denk bv aan de grote gezinnen van vroeger. Ik kan me herinneren dat er vroeger in mijn straat een aantal gezinnen woonden die 5 tot 10 kinderen hadden. Altijd een drukte van belang vooral als het avondeten bereid moest worden. In mijn herinnering werd er iedere dag voor een kazerne aardappels geschild. Als die ouders op leeftijd waren was er altijd wel een kind dat op visite kwam.
Tegenwoordig zijn de gezinnen steeds kleiner geworden of wonen de kinderen ver weg. Daardoor is het niet meer zo vanzelfsprekend dat kinderen op visite komen of voor hun ouders kunnen zorgen. Men verwacht dat ouderen zelfstandig zijn en voor zich zelf kunnen zorgen.
Een verontrustende ontwikkeling vind ik de bezuinigingen in de zorg. Behalve dat er minder geld beschikbaar voor zorg heeft het verzorgend personeel ook veel minder tijd om echte aandacht of een praatje te houden in de thuiszorg als wel in de verpleegtehuizen.
Ik weet nog vanuit mijn periode als bejaardenverzorgster dat op Moederdag iedereen de verwachting had dat kinderen op bezoek zouden komen. Van een aantal moeders kwamen er inderdaad kinderen op bezoek. Maar niet bij iedereen. Het verdriet was dan van de gezichten af te lezen. Er ontstaat dan een behoefte om aandacht die dan niet gegeven kan worden.
Volgens het CBS zal het aantal inwoners in Nederland stijgen en slaat na 2010 de “grijze druk” toe. Na 2010 zullen de eerste babyboomers de arbeidsmarkt gaan verlaten en op zich zelf worden teruggeworpen. Voor deze groep mensen begint dan een andere fase van hun leven.
Een groot deel van deze groep ouderen heeft geleerd met het internet om te gaan en zal via deze weg ook een deel van de sociale contacten in stand kunnen houden.
Dat er veel ouderen eenzaam zijn zal niemand verbazen. Een hoop dingen die vroeger vanzelfsprekend waren zijn dat nu niet meer. Denk bv aan de grote gezinnen van vroeger. Ik kan me herinneren dat er vroeger in mijn straat een aantal gezinnen woonden die 5 tot 10 kinderen hadden. Altijd een drukte van belang vooral als het avondeten bereid moest worden. In mijn herinnering werd er iedere dag voor een kazerne aardappels geschild. Als die ouders op leeftijd waren was er altijd wel een kind dat op visite kwam.
Tegenwoordig zijn de gezinnen steeds kleiner geworden of wonen de kinderen ver weg. Daardoor is het niet meer zo vanzelfsprekend dat kinderen op visite komen of voor hun ouders kunnen zorgen. Men verwacht dat ouderen zelfstandig zijn en voor zich zelf kunnen zorgen.
Een verontrustende ontwikkeling vind ik de bezuinigingen in de zorg. Behalve dat er minder geld beschikbaar voor zorg heeft het verzorgend personeel ook veel minder tijd om echte aandacht of een praatje te houden in de thuiszorg als wel in de verpleegtehuizen.
Ik weet nog vanuit mijn periode als bejaardenverzorgster dat op Moederdag iedereen de verwachting had dat kinderen op bezoek zouden komen. Van een aantal moeders kwamen er inderdaad kinderen op bezoek. Maar niet bij iedereen. Het verdriet was dan van de gezichten af te lezen. Er ontstaat dan een behoefte om aandacht die dan niet gegeven kan worden.
zaterdag 14 augustus 2010
Week van de eenzaamheid deel 2
Eenzaamheid en jongeren
In mijn vorige blogpost heb ik geschreven over de week van de eenzaamheid. Van 24 september tot en met 1 oktober 2010 wordt de week van de eenzaamheid georganiseerd door de Coalitie Erbij.
Eerder heb ik geschreven over kinderen en eenzaamheid. Maar hoe zit het nu met de jongvolwassenen.Van sommige ouders hoor ik dat hun kinderen tussen de 22 en 30 zich redelijk alleen voelen. Deze jongeren schijnen niet meer zo makkelijk bv naar een discotheek te gaan om leeftijdsgenoten te ontmoeten.
Als reden hoor ik wel eens dat er in de discotheken teveel jongeren onder de 20 vertoeven en jongeren die zich van tevoren hebben ingedronken. Dat schijnt één van de reden te zijn waarom deze groep zich niet meer thuis voelt in de discotheek. Lid zijn of worden van een sportclub om daar anderen te ontmoeten hebben velen geen zin in.
Het bovenstaande wordt bevestigd door een artikel wat ik heb gevonden op internet binnenland.nieuws.nl met als titel “Eenzaamheid grootst onder jongeren in de leeftijdsgroep tussen de 18 en 35 jaar (een onderzoek van TNS/NIPO).
Het gevoel eenzaamheid onder jongeren ontstaat vaak na een verbroken relatie of als er iets ineens in het leven verandert en dingen echt gaan tegenzitten. Zoals conflicten met ouders, gezakt voor examen of met een opgevoerde brommer gesnapt worden door de politie. Eenzaamheid kan ook ontstaan door wat je hebt of graag wilt hebben. Ook dit kan ervoor zorgen dat je je vaak eenzaam voelt. Anderen hebben het wel en jij niet.
Iedereen heeft het druk, druk en nog eens druk. Het lijkt mij daarom moeilijk om aan de geven dat je je als jongere eenzaam voelt. Mensen om je heen verwachten ook niet dat juist jongeren zich eenzaam kunnen voelen, men verwacht dat meer bij ouderen. Bureau Jeugdzorg van de GGZ (winnaar nationale jeugdzorgprijs) heeft over eenzaamheid en jongeren een goede informatieve pagina gemaakt speciaal voor deze doelgroep.
In mijn vorige blogpost heb ik geschreven over de week van de eenzaamheid. Van 24 september tot en met 1 oktober 2010 wordt de week van de eenzaamheid georganiseerd door de Coalitie Erbij.
Eerder heb ik geschreven over kinderen en eenzaamheid. Maar hoe zit het nu met de jongvolwassenen.Van sommige ouders hoor ik dat hun kinderen tussen de 22 en 30 zich redelijk alleen voelen. Deze jongeren schijnen niet meer zo makkelijk bv naar een discotheek te gaan om leeftijdsgenoten te ontmoeten.
Als reden hoor ik wel eens dat er in de discotheken teveel jongeren onder de 20 vertoeven en jongeren die zich van tevoren hebben ingedronken. Dat schijnt één van de reden te zijn waarom deze groep zich niet meer thuis voelt in de discotheek. Lid zijn of worden van een sportclub om daar anderen te ontmoeten hebben velen geen zin in.
Het bovenstaande wordt bevestigd door een artikel wat ik heb gevonden op internet binnenland.nieuws.nl met als titel “Eenzaamheid grootst onder jongeren in de leeftijdsgroep tussen de 18 en 35 jaar (een onderzoek van TNS/NIPO).
Het gevoel eenzaamheid onder jongeren ontstaat vaak na een verbroken relatie of als er iets ineens in het leven verandert en dingen echt gaan tegenzitten. Zoals conflicten met ouders, gezakt voor examen of met een opgevoerde brommer gesnapt worden door de politie. Eenzaamheid kan ook ontstaan door wat je hebt of graag wilt hebben. Ook dit kan ervoor zorgen dat je je vaak eenzaam voelt. Anderen hebben het wel en jij niet.
Iedereen heeft het druk, druk en nog eens druk. Het lijkt mij daarom moeilijk om aan de geven dat je je als jongere eenzaam voelt. Mensen om je heen verwachten ook niet dat juist jongeren zich eenzaam kunnen voelen, men verwacht dat meer bij ouderen. Bureau Jeugdzorg van de GGZ (winnaar nationale jeugdzorgprijs) heeft over eenzaamheid en jongeren een goede informatieve pagina gemaakt speciaal voor deze doelgroep.
vrijdag 13 augustus 2010
Week van de eenzaamheid
Eenzaamheid
Van 24 september tot en met 1 oktober 2010 wordt de week van de eenzaamheid georganiseerd door de Coalitie Erbij.
Een aantal maatschappelijke organisaties (14 organisaties) waaronder een aantal bekende zoals de Zonnebloem, het Leger des Heils , Humanitas, Nationaal Ouderenfonds enz hebben deze coalitie opgericht om gezamenlijk eenzaamheid onder de aandacht te brengen en om de eenzaamheid tegen te gaan.
Uit het eenzaamheidsonderzoek door TNS/NIPO in opdracht van de Coalitie Erbij blijkt dat één op de drie Nederlanders zich eenzaam voelt. Dat is nogal wat. Eenzaamheid komt voor bij oud, jong, gezond of zieke mensen.
Wat is de definitie van eenzaamheid?
Volgens Wikipedia is het gevoel van alleen zijn: geïsoleerd zijn van anderen. Het gevoel wordt omschreven als het ervaren van verschil tussen gewenste en aanwezige contacten. Er is dus een verschil tussen alleen zijn en je alleen voelen.
Iedereen heeft wel eens in zijn leven te maken gekregen met een gevoel van je alleen voelen.
Als ik terugkijk op mijn kindertijd kan ik mij herinneren dat ik wel eens door ruzie of andere oorzaken buiten de groep viel. Dat gaf mij een verdrietig en eenzaam gevoel. Ik wilde niets liever dan terug in de groep komen. Als dat uiteindelijk lukt voelde ik me helemaal opgelucht.
De ouders van een meisje uit mijn klas waren gescheiden en konden het niet zo goed vinden met elkaar. Als kind voelde ik dat zij met een naar gevoel rondliep. Later toen we volwassen waren en we elkaar weer tegenkwamen en we over onze kindertijd spraken kwam het naar voren.
Ze had het heel moeilijk gehad, voelde zich altijd heel eenzaam. Er was toen niemand met wie ze er over durfde te praten. Ze loste het op door heel aardig en lief te zijn voor iedereen. Later besefte ze pas dat ze op deze manier hoopte om veiligheid te vinden. We hadden het erover dat ze toen bij niemand haar verhaal kwijt kon. In deze tijd zou ze wellicht de kindertelefoon hebben gebeld.
In 2009 bestond de kindertelefoon 30 jaar. Amsterdam was in 1979 de eerste stad waarin de kindertelefoon van start is gegaan. Door registratie over welke onderwerpen de gesprekken gingen weten we dat in 1979 gezinsproblemen, seksualiteit en verliefdheid de top 3 vormden. Nu zijn dat seksualiteit, geweld en emotionele problemen.
Van 24 september tot en met 1 oktober 2010 wordt de week van de eenzaamheid georganiseerd door de Coalitie Erbij.
Een aantal maatschappelijke organisaties (14 organisaties) waaronder een aantal bekende zoals de Zonnebloem, het Leger des Heils , Humanitas, Nationaal Ouderenfonds enz hebben deze coalitie opgericht om gezamenlijk eenzaamheid onder de aandacht te brengen en om de eenzaamheid tegen te gaan.
Uit het eenzaamheidsonderzoek door TNS/NIPO in opdracht van de Coalitie Erbij blijkt dat één op de drie Nederlanders zich eenzaam voelt. Dat is nogal wat. Eenzaamheid komt voor bij oud, jong, gezond of zieke mensen.
Wat is de definitie van eenzaamheid?
Volgens Wikipedia is het gevoel van alleen zijn: geïsoleerd zijn van anderen. Het gevoel wordt omschreven als het ervaren van verschil tussen gewenste en aanwezige contacten. Er is dus een verschil tussen alleen zijn en je alleen voelen.
Iedereen heeft wel eens in zijn leven te maken gekregen met een gevoel van je alleen voelen.
Als ik terugkijk op mijn kindertijd kan ik mij herinneren dat ik wel eens door ruzie of andere oorzaken buiten de groep viel. Dat gaf mij een verdrietig en eenzaam gevoel. Ik wilde niets liever dan terug in de groep komen. Als dat uiteindelijk lukt voelde ik me helemaal opgelucht.
De ouders van een meisje uit mijn klas waren gescheiden en konden het niet zo goed vinden met elkaar. Als kind voelde ik dat zij met een naar gevoel rondliep. Later toen we volwassen waren en we elkaar weer tegenkwamen en we over onze kindertijd spraken kwam het naar voren.
Ze had het heel moeilijk gehad, voelde zich altijd heel eenzaam. Er was toen niemand met wie ze er over durfde te praten. Ze loste het op door heel aardig en lief te zijn voor iedereen. Later besefte ze pas dat ze op deze manier hoopte om veiligheid te vinden. We hadden het erover dat ze toen bij niemand haar verhaal kwijt kon. In deze tijd zou ze wellicht de kindertelefoon hebben gebeld.
In 2009 bestond de kindertelefoon 30 jaar. Amsterdam was in 1979 de eerste stad waarin de kindertelefoon van start is gegaan. Door registratie over welke onderwerpen de gesprekken gingen weten we dat in 1979 gezinsproblemen, seksualiteit en verliefdheid de top 3 vormden. Nu zijn dat seksualiteit, geweld en emotionele problemen.
zaterdag 31 juli 2010
Beste allemaal
Welkom op dit blog.
Dit blog gaat over relaties tussen naasten en borderliners.
Op deze manier kunnen we relaties met borderliners eens positief neerzetten ipv de vele negatieve en waarschuwende berichten die je leest op internet.
Als jij een vriend, partner, familie lid of buurman met borderline hebt, vertel ons hoe je omgaat met deze persoon, waar hou je rekening mee, wat kan wel en wat niet.
We zouden het leuk vinden als je reageert op dit Blog!
Onderstaand tref je een prachtige video aan die gaat over de positieve kanten van borderliners.
Voor meer informatie KLIK HIER!
Dit blog gaat over relaties tussen naasten en borderliners.
Als je de cijfers moet geloven zijn er in Nederland rond de 250.000 mensen met een lichte of ernstige vorm van de borderlinestoornis. Elk van deze 250.000 borderliners heeft een kring van mensen om zich heen zoals partners, familie, vrienden en kennissen.
Heel veel mensen hebben dus in het dagelijks leven meer of minder te maken met een borderliner en de verschijnselen die erbij horen.
Mensen rondom een borderliner weten vaak niet hoe ze om moeten gaan met de heftige emotionele reacties van borderliners of zijn niet op de hoogte wat borderline precies is.
Laatst vroeg iemand aan mij wat ik aan het doen was. Een stukje schrijven op mijn blog antwoordde ik. O, waar schrijf je dan over?
Borderliners.
Borderliners!!, verleden week was ik op de sportschool en daar vertoonde iemand plotseling vreemd gedrag. Toen ik vroeg wie dat was zeiden ze: die heeft borderline niet opletten, die is een beetje vreemd.
Maar weet je dan precies wat borderline is? Nee daar weet ik niets over alleen dat het vreemde mensen zijn die woedeaanvallen kunnen krijgen.
Jammer genoeg weet je dan ook niet dat borderliners heel veel leuke kanten hebben die niets met borderliner te maken hebben. Het zijn ook fijne mensen met speciale antennes voor anderen.
Het doel wat wij voor ogen hebben is vooral de positieve kanten van je relatie met een borderliner te delen met ons en velen anderen. Ook eventuele oplossingen of afspraken die jij gemaakt hebt met je parter, familie, vriend(in), buren enz om je fijn te voelen in je relatie is belangrijk.
Op deze manier kunnen we relaties met borderliners eens positief neerzetten ipv de vele negatieve en waarschuwende berichten die je leest op internet.
Als jij een vriend, partner, familie lid of buurman met borderline hebt, vertel ons hoe je omgaat met deze persoon, waar hou je rekening mee, wat kan wel en wat niet.
We zouden het leuk vinden als je reageert op dit Blog!
Onderstaand tref je een prachtige video aan die gaat over de positieve kanten van borderliners.
Voor meer informatie KLIK HIER!
Abonneren op:
Posts (Atom)